Keep On Keepin’ On: lessen van een jazz legende
Justin Kauflin
Nog ben ik vol van de reality documentaire Keep On Keepin’ On over hoe deze jonge jazz artiest blind werd op zijn 11e, weer bij zijn ouders introk door geldgebrek, nachtenlang oefende op de piano, daarin begeleid door jazz grootheid Clark Terry (ontdekker van o.a. Quincy Jones en Miles Davis) die zelf stervende was maar tot het laatste moment in Justin blijft geloven en begeleiden. Onmogelijk om je tranen te bedwingen bij zoveel leed en liefde. Het is een ‘must see’ over een inspirerende reis die mensen maken. Om nog maar niet te spreken van het geluksgevoel na de film om deze man live te zien optreden. Zijn talent te delen met een klein zaaltje fans waar ik zelf onderdeel van mocht zijn vorige week in Amsterdam.
Welke inspiratie kun je halen uit dit levens(echte) verhaal? Kijk zelf maar welk bruggetje je slaat:
1. Passie is de basis – passie voor de muziek en ook de (muziekbroeder) liefde tussen Justin en Clark drijven beide heren voort om continu plezier te maken, te spelen, nieuwe dingen te proberen, grenzen te verleggen en na het verlies van een jazz wedstrijd op te staan en door te gaan. Kwetsbaar te zijn naar elkaar in wat goed en niet goed gaat. Daarop de aanpak aan te passen. Het hart te laten spreken voordat het hoofd erbij komt.
2. Oefenen, oefenen, oefenen – Justin oefent dag en nacht en vindt in zijn leven van schoolgaan, geld bijverdienen en omgaan met blind zijn, altijd momenten om te oefenen. Al is het om 4 uur ’s-ochtends. Hij oefent.
3. Tegenslag bevrijdt – bij de Thelonius Monk jazz competitie voor jong talent in New York (jury o.a. Wynton Marsalis en Herbie Hancock) verliest Justin wat zijn angst versterkt dat hij geen talent heeft. Clark legt hem uit dat verlies zijn talent juist versterkt en onderdeel van zijn persoonlijke reis naar succes is. Verliezen hoort bij leren. En dat angst een signaal is om weer actie te nemen. En je dichter bij jezelf brengt.
4. Focus en discipline – met alle tegenslag blijft Justin oefenen, verbeteren, verfijnen; Clark ondergaat amputatie van beide benen en ligt in een zuurstoftank. Er wordt een piano naast gezet waar Justin speelt terwijl Clark, op het glas van de tank tikkend, ritmes doorgeeft. ‘Hard werken en actie nemen zijn het enige antwoord om beter te worden in je passie’ volgens Clark. Heel stellig dat ‘talent zonder actie geen succes brengt’.
5. Plezier en positiviteit – met alle tegenslag blijven beide heren lachen om de nieuwe ritmes die ze samen bedenken. Dankbaar voor het feit dat wat er ook gebeurt…’er is altijd muziek’. Clark fluistert Justin in zijn oor hoe positiviteit altijd ‘de deur openzet naar nieuw’. Altijd een weg vooruit. Altijd een kans om te slagen. ‘Positiviteit vormt je persoon en gedachten’.
6. Geluk kies je – niemand kiest pech. Dat overkomt je. En dat zie je bij Justin en Clark. Ziekte, blindheid, tegenslag, geldgebrek kiezen zij niet. Maar met hun doorzetting, positieve intentie en passie ontstaat wel een setting waarin Quincy Jones, zittend aan het bed van Clark, in een andere kamer Justin hoort spelen. En besluit hem op wereldtournee mee te nemen. ‘The rest is history’.
Frits Willem Bakker